Leidende vraag: Hoe kunnen conflicten en economische tegenspoed worden gebruikt als katalysator voor een opkomende economie die gebaseerd is op de veerkracht van gemeenschappen?
Context: Het Bohol Circumferential Road Project had tot doel de kustprovincies te verbinden met het binnenland, dat producten voortbrengt en toeristen trekt. Hoewel een gerenommeerd zakenman het sub-contract in handen had, liepen het wantrouwen en de beschuldigingen in de provinciale Barangays (bestuursdorpen) hoog op omdat hij als een buitenstaander van het grote eiland werd beschouwd en hij bovendien in conflict was met de vastgeroeste communistische rebellen die de doorgang naar het binnenland controleerden.
Feiten:
De rebellen wezen alle pogingen van de autoriteiten om te worden overgeplaatst van de hand, omdat hun kampement het enige was dat zij hadden. Om de pogingen van de aannemer te dwarsbomen, namen zij hun toevlucht tot sabotage.
De gemeenschap van de naburige barangay vreesde de rebellen en wilde niet dat zij hun leven verstoorden. Integratie-inspanningen werden gezien als een aantasting van hun middelen van bestaan.
De plaatselijke aannemer werd ongeduldig over het "onvermogen van de gemeente om het probleem aan te pakken" en dreigde zich terug te trekken alvorens failliet te gaan.
Geweld en geweld waren de waarschijnlijke volgende stap, maar dat zou de veiligheid van de gemeente in gevaar brengen.
De rebellen erkenden de huidige regering niet en hielden vast aan hun grondgebied als een oase om hun gemeenschapsgeloof te belijden, maar waren sociaal en financieel geïsoleerd.
Wat is er gebeurd: Een reeks contextuele beoordelingen en bewustmakingservaringen brachten belangrijke onaangeboorde individuen aan het licht die cruciaal bleken te zijn voor het ontwerpen van een duurzame oplossing. Dit waren de bruggenbouwers en vertrouwenspersonen die met de schijnbaar ongelijksoortige partijen samenwerkten en die communicatie en suggesties tot stand brachten die leidden tot dynamische discussies, nieuwe relaties en kansen. Door de afwezigheid van schuld en geprojecteerde angst, ontstonden oplossingen die eenvoudig en substantieel waren.
Er werd een gemeenschapsbedrijf opgericht dat werd geleid door de vooraanstaande gerespecteerde en vertrouwde familie van de gemeenschap; het bedrijf nam de communistische rebellen in dienst om de nieuwe rijweg en huizen te bouwen voor de verhuisde binnenlandse gemeenschap. De ingehuurde aannemer besteedde de nieuwe gemeenschapsonderneming uit met een overeenkomst om eventuele bonussen voor vroegtijdige indienstneming of op tijd werken gelijkelijk te verdelen onder elke werknemer.
Deze ontwikkeling was nog maar het begin; de plaatselijke ondernemers van verschillende Barangays besloten om wekelijks lessen in levensvaardigheden aan te bieden aan hun "binnenburen" en de plaatselijke armen; verschillende Barangays hielden collectes in hun plaatselijke kerken om de kosten en middelen te dekken voor de bouw van huizen voor hun nieuwe buren; plaatselijke bedrijven leverden materialen voor de bouw; en een plaatselijke pastoor die een goede relatie had met de "binnenburen" leerde plaatselijke politieagenten hoe zij met de Rebellengemeenschap moesten omgaan en communiceren.
De in de gemeente opgerichte gemeenschapsonderneming werkte aan twee andere weggedeelten voor het Bohol Circumferential Road Project en gebruikte daarbij hetzelfde bedrijfsmodel. Later ging het bedrijf door met andere bouwcontracten en voltooide het projecten vaak eerder dan gepland.
Wat verschoof: Toen de voornaamste belanghebbenden van het Bohol Circumferential Road Project in staat waren de rebellen te zien als partners in plaats van als een probleem dat moest worden opgelost, verschoven het dreigende conflict en potentieel geweld naar relevantie, verbinding en kansen. Door het gedeelde bewustzijn van alle betrokkenen en getroffenen konden de diepere problemen van wantrouwen en vooroordelen worden verwerkt door middel van geweldloze communicatie en oplossing, waardoor de dringende behoeften aan het licht kwamen die erom smeekten te worden vervuld. Vanuit dat inzicht werden mogelijkheden voor gemeenschaps-, economische en sociale groei gemakkelijk geïdentificeerd en enthousiast uitgevoerd, zowel van onderaf als van bovenaf, wat resulteerde in een meetbare impact op meerdere niveaus, waaronder een toename van 10% in het gezinsinkomen, een toename van het toerisme, een toename van 70% in de distributie van goederen naar en 50% toename vanuit het binnenland en onder andere een blijvend partnerschap.
Uitgevoerd door Alycia Lee van Instigation in samenwerking met de gemeente Buranguay. Alle pertinente namen worden ingehouden wegens vertrouwelijkheidsovereenkomst.
Ontmoet ons op afspraak bij:
Impact HUB Amsterdam
Linnaeusstraat 2C
1092 CK Amsterdam
Nederland